Gisteren zette ik mijn eerste stap in de wereld van het breien: ik ging naar een handwerkcafé in de buurt. Mijn droom is om een Noorse trui voor mijzelf te maken, maar voordat ik daarmee kan beginnen, is het wel zo handig om eerst te leren breien. Ik kocht een setje breinaalden en nam verschillende bolletjes garen mee om aan de slag te gaan.

De kinderen naar school, ik naar een handwerkclubje. Goede deal toch? Door veel afzeggingen was het niet heel druk, wat fijn was, want nu had Sophie, de organisator van het Woolstreetcafé, voldoende tijd om mij de basis van het breien uit te leggen. Tijdens haar uitleg werd mij al snel duidelijk dat het nog wel even gaat duren voordat ik daadwerkelijk een Noorse trui heb gebreid. Maar dat is helemaal niet erg. De weg ernaartoe is net zo leuk. Het eerste projectje wat ik nu ga maken is een gebreid poppetje. Hier kan mijn dochter lekker mee spelen.

Tijdens het café heb ik de schoentjes en het begin van de broek gebreid. Maar toen ik er thuis nog even mee verder wilde gaan, liet ik meerdere steken vallen en ging het helemaal in de knoei. Dus heb ik besloten om opnieuw te beginnen. Al doende leert men zullen we maar zeggen.

Alhoewel ik er nog niet heel erg goed in ben, denk ik wel dat breien een blijvende hobby gaat worden. Het is een hobby die je overal kunt uitvoeren. Van ’s avonds op de bank tot het moment dat je zit te wachten bij de zwemles. En daarnaast ook gewoon in een gezelschap. Bij mij geen staren naar een schermpje meer, maar insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Heerlijk.